*
*
*
Το φως είναι παντού το ίδιο. Το νερό επίσης. Το χώμα διαφέρει και οι άνθρωποι που το πατάνε. Κάθε άνθρωπος στο πέρασμά του από αυτή την ζωή βιώνει όλες αυτές τις καταστάσεις που χτίζουν τον χαρακτήρα του και διαμορφώνουν την καρδιά του. Η ψυχή είναι κάτι άλλο, μεγαλύτερο και διαχρονικό. Παράδεισος και Κόλαση δεν υπάρχουν κάπου αλλού. Υπάρχουν εδώ, μέσα στην καρδιά του ανθρώπου και από εμάς τους ίδιους εξαρτάται τι θα επικρατήσει την κάθε στιγμή. Πάντοτε όμως έρχεται η στιγμή που στο τέλος της πορείας του ανθρώπου, θα πρέπει να καταθέσει το σώμα που έλαβε, πίσω σ' αυτή την γη, σ' αυτή τη θάλασσα, σ' αυτόν τον αέρα. Και τότε όλα ξαναγυρίζουν πίσω από εκεί που ήρθαν. Το φως γίνεται φως, το σώμα χώμα, ο νους νερό, η καρδιά ήλιος και ο κύκλος ξαναρχίζει με μια άλλη προοπτική. Αυτήν της έλικοειδούς τροχιάς. Ποτέ δεν ξαναπερνάμε από το ίδιο σημείο. Πάντα ανεβαίνουμε πιο πάνω, πάντα προχωράμε, ακολουθώντας την έλικά μας. Πάντα περνάμε από τα ίδια σημεία όμως τα βλέπουμε από ψηλά. Είμαστε ένα επίπεδο πάνω κάθε φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου