ΣΣΣΣΣσσσσσσ.... κοιμούνται οι εξωγήινοι...

Πολλά έχουν γραφτεί για αυτόν τον πλανήτη, αλλά αν δεν τον επισκεφτείς δεν μπορείς να νιώσεις την απόκοσμη ομορφιά του, εκεί που το χέρι του ανθρώπου δεν έχει ακόμα αγγίξει ώστε να τραυματίσει, εκεί που τα χρώματα παραμένουν αναλλοίωτα.

Πυρακτωμένο φως ξεπετάγεται από πίδακες και χάνεται στο κοσμικό χάος μέσα σε μια γαλάζια γαλαξιακή απόχρωση. Μακριά από πολύβοους ανθρώπους, γεμάτους με το απόλυτο κενό, χωρίς πυκνότητα και υφή.

Κοντά όμως σε πηγές φυσικές, αυτόχθονες, καθαρές. Ας κάνουμε μια ευχή στο φως που ταξιδεύει να μας φέρει καλή μοίρα.

Μέχρι τότε ας αφήσουμε τα σωματίδια να συγκρούονται, να αλληλοτρώγονται, να ανταλλάσουν ύλη και πάλι να εξαυλώνονται κλείνοντας το μάτι στην προσωρινότητα τούτου του κόσμου.

Αν ψάχνετε να βρείτε αυτόν τον πλανήτη απλά ρωτήστε τον Τομ. Αυτός έχει πάει εκεί και ξέρει τα "καλά".

Αναμνηστικές φωτογραφίες αφιερωμένες στους τρομερά εναπομείναντες ζοφερά ρομαντικούς, που πιστεύουν ακόμη στα όνειρα, όποιο και αν είναι το κόστος. Πόσο μάλλον σήμερα που οι "πεφωτισμένες" φωνές της κουλτούρας μας έχουν όλες σωπάσει...

ζμουτς!

Γιάννη περιμένω σχόλιο...

Λαέ Μη Σφίξεις Άλλο Το Ζωνάρι

*

*

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.
*
Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.
*
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

*

- Ιάκωβος Καμπανέλλης