*
*
*Το θαλασσινό τσιγάρο έχει άλλη γεύση, άλλο αέρα, άλλη όψη... Ταραγμένη, βασανισμένη και αλμυρή... Η θάλασσα φέρνει ελπίδα όπως ο ύπνος φέρνει όνειρα...
*
Καπνίζοντας αυτό το τσιγάρο μου ήρθαν οι παρακάτω σκέψεις:
*
Η Ελλάδα μου θυμίζει μια θυμωμένη γριά γυναίκα... Βασανισμένη από το παρελθόν της, ζει μόνη της, ξεχασμένη και απομονωμένη μέσα σε ένα δικό της κόσμο... Όλα την πικραίνουν, σιχαίνεται τις μεγάλες σκάλες, τα δύσκολα μονοπάτια. Μπερδεμένη μέσα στις προκαταλήψεις της, δυσκίνητη και αργοκίνητη, ΜΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣΑ. Η Ελλάδα μου θυμίζει ένα σάπιο σκαρί που από παντού μπάζουν νερά... Η Ελλάδα μου θυμίζει ένα παρατημένο χωράφι που κάθε λογής αγριόχορτο έχει φυτρώσει παραμερίζοντας τα καλά... Μα πιο πολύ η Ελλάδα μου θυμίζει μια μολυσμένη θάλασσα γεμάτη από σκουπίδια και από την αδιαφορία του σύγχρονου Έλληνα...
*
κ. Φαίδωνα σας ευχαριστώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου