*
*
*Η σκέψη μας είναι παγωμένη σαν αυτά τα νερά. Ο νους μας είναι στάσιμος σαν αυτό το παπάκι... Στέκεται, θωρεί, αγανακτεί μα είναι στάσιμο... Περιμένουμε απλά ένα σπάσιμο στον πάγο, μία ρωγμή για να πέσουμε απλά στο σκοτάδι της αβύσσου...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ή να πετάξουμε διαγράφοντας νέους ορίζοντες....
Δημοσίευση σχολίου