*
*
*Πόσοι ακόμα πρέπει να πεθάνουν άδικα; Αν αναλογιστούμε όλοι μας,
την προσωρινότητα των πάντων, ίσως καταλάβουμε ότι πρέπει
να αλλάξουμε τους εαυτούς μου γρήγορα και αποτελεσματικά,
αλλιώς και μεις θα παραδώσουμε στάχτες στην επόμενη γενιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
τα σπερματα των λυκανθρωπων κουραζουν τα πηδαλια του οριζοντος
ριχτουν ανμμενες φλογερες μεσα στα ματωμενα φουστανια που κρεμονται
στα πυκνα κλαργια των δεντρων πνιγουν κορακια
μεσ' στους καθρεφτες ζητουν τη δικαοσυνη και τον οικτο των παιδιων
εγω-ομως-βαζω κοκκινα λουλουδια μεσ' στα μαλλια της
ορθωνομαι ολογυμνος μεσα σε κηπους,πορφυρους
χανομαιμεσα σε σκοτεινες σπηλιες που κρυφτουν βαθια ραφτομηχανες και ψαρια κιτρινα που μιλουν σα λουλουδια
κι ισως εγω να ειμαι πια αυτος ο λυκανθρωπος...
Δημοσίευση σχολίου