Πολλά έχουν γραφτεί για αυτόν τον πλανήτη, αλλά αν δεν τον επισκεφτείς δεν μπορείς να νιώσεις την απόκοσμη ομορφιά του, εκεί που το χέρι του ανθρώπου δεν έχει ακόμα αγγίξει ώστε να τραυματίσει, εκεί που τα χρώματα παραμένουν αναλλοίωτα.
Πυρακτωμένο φως ξεπετάγεται από πίδακες και χάνεται στο κοσμικό χάος μέσα σε μια γαλάζια γαλαξιακή απόχρωση. Μακριά από πολύβοους ανθρώπους, γεμάτους με το απόλυτο κενό, χωρίς πυκνότητα και υφή.
Κοντά όμως σε πηγές φυσικές, αυτόχθονες, καθαρές. Ας κάνουμε μια ευχή στο φως που ταξιδεύει να μας φέρει καλή μοίρα.
Μέχρι τότε ας αφήσουμε τα σωματίδια να συγκρούονται, να αλληλοτρώγονται, να ανταλλάσουν ύλη και πάλι να εξαυλώνονται κλείνοντας το μάτι στην προσωρινότητα τούτου του κόσμου.
Αν ψάχνετε να βρείτε αυτόν τον πλανήτη απλά ρωτήστε τον Τομ. Αυτός έχει πάει εκεί και ξέρει τα "καλά".
Αναμνηστικές φωτογραφίες αφιερωμένες στους τρομερά εναπομείναντες ζοφερά ρομαντικούς, που πιστεύουν ακόμη στα όνειρα, όποιο και αν είναι το κόστος. Πόσο μάλλον σήμερα που οι "πεφωτισμένες" φωνές της κουλτούρας μας έχουν όλες σωπάσει...
ζμουτς!
Γιάννη περιμένω σχόλιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου