*
*Υπάρχουν ολόκληρα δάση, που μέσα τους μπορείς να χαθείς, να κρυφτείς, να αγριέψεις. Τα δέντρα είναι πυκνά ψηλά, θεριά ανήμερα. Όμως υπάρχουν και δέντρα μοναχικά. Που ρίζωσαν από το πουθενά, που ρίχνουν μια σκιά πάνω στη γη αυτή. Που βάζουν μια τελεία στην απεραντοσύνη. Που από κάτω τους μπορείς να δροσίσεις τον ατέρμονο αγώνα σου. Να πιεις δυο σταγόνες νερό και να συνεχίσεις κάτω από τον ήλιο που ψήνει τα σώματα και πλάθει τη σκέψη. Δέντρα σαν κι αυτό με γοητεύουν και αυτά αναζητώ. Πέρα από τη συστοιχία, πέρα από την μάζα, πέρα από το χρόνο, που την ίδια στιγμή πολεμούν και ξεπερνούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Φωτογραφία στα απέραντα χωράφια του Τοπόλογκραφ, του Έλχοβο στο δρόμο για Μπουρκάς.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου