*
*
Σκιές αρχοντικών σπιτιών, θάλασσα στα πρώτα χρώματα της αυγής, βουνά της Μικράς Ασίας σε σκούρα ρούχα και από κει και πέρα χρώματα της χαραυγής που δεν μοιάζουν με τίποτα άλλο (ούτε με τα μάτια σου, που λέει και το τραγούδι). Το βάθος των ανθρώπων είναι που πρέπει να αναζητούμε να δούμε και όχι την βιτρίνα τους. Η βιτρίνα αλλάζει κάθε εποχή και ακολουθεί το συρμό. Το βάθος είναι ριζωμένο βαθειά στη ψυχή του καθενός. Από 'κει άλλωστε προκύπτει και η σοφία των ανθρώπων αυτών. Τα βιώματά τους είναι εκείνα που μας διαμορφώνουν και μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει να διαβούμε για να τους ξεπεράσουμε. Γιατί αυτό είναι άλλωστε το νόημα της εξέλιξης. Η ομορφιά της φύσης δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Όσες φορές και να κοιτάξεις μια ανατολή ή ένα ηλιοβασίλεμα ποτέ δεν θα πεις ότι κάποιο από αυτά δεν ήταν καλό.
*
Αυτή η φωτογραφία δεν είναι αξιόλογη, όμως μπορεί να αποτελέσει σημαντικό φάρμακο για τους φίλους - φίλες που ζουν τη ζωή τους σκορπισμένοι σ' αυτό το πλανήτη, από τη Βουλγαρία και τη Γερμανία, μέχρι την Αγγλία και την Αμερική.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου