Παράλια της Μικράς Ασίας... όπως φάνηκαν ένα απόγευμα από τον Αφάλωνα

**

Εκεί που δεν γνωρίζεις πια αν αυτό που βλέπεις είναι αληθινό ή ψεύτικο, εκεί που η ματιά συναντάει το όνειρο, εκεί που η πραγματικότητα συνθλίβει τις ιδέες, την αγάπη, τον έρωτα, το χρήμα, εκεί που η ψυχή βρίσκεται σε ανάταση, εκεί που ο καημός τραγουδάει, εκεί που η ζωή πάει μπροστά, εκεί που οι ματιές των ανθρώπων είναι ακόμη καθαρές, εκεί που η ανιδιοτέλεια και η αγνότητα είναι έμφυτη, εκεί που το ξημέρωμα σε βρίσκει μέσα στο πέλαγος, εκεί που τα βαθιά νερά που σε βάζουν να κολυμπήσεις είναι πιο καθαρά αν και κινδυνεύεις να πνιγείς, εκεί που ο πόνος γίνεται χαρά, εκεί που το μεράκι γίνεται σπίθα που αναφλέγεται για να παράγει έργο, εκεί που οι άνθρωποι δεν κουράζονται ποτέ. Αμανέδες, μαντινάδες, μοιρολόγια, απτάλικοι, συρτοί, τραγούδια της τάβλας, ριζίτικα, καρσιλαμάδες, όλα μαζί έρχονται στο μυαλό σου τη στιγμή που αντικρύζεις την ανατολή στην ανατολή. Χρώματα και αρώματα... Τοπία που μόνο μυθικά θα μπορούσαν να είναι... Και όμως είναι πέρα ως πέρα αληθινά... 
*
Δείτε τη φωτογραφία σε μεγάλο μέγεθος εδώ:

http://www.digital-camera.gr/index.php?option=photos&action=view&photo_id=21889