Momentary Faces...

**

Χρειάζεται θάρρος για να πεις μια αλήθεια. Χρειάζεται νους, ψυχή και σώμα για να ξεφύγεις από τα συνηθισμένα, να υπερβείς το "είναι" σου, να αυτοσαρκαστείς, να συγκριθείς και να συγκρίνεις. Χρειάζεται οξυδέρκεια για να μπορέσεις να πεις, ότι ναι, υπάρχω, αλλά η ζωή μου είναι ακόμα ένα πλήθος παραμέτρων που μένουν και λειτουργούν ανεξέλεγκτες. Δεν είναι κακό. Αρκεί να συνειδητοποιήσεις την αρμονία των πραγμάτων, να ζήσεις τις στιγμές που περνάνε και χάνονται και να μην φοβάσαι την αιωνιότητα. Όλα είναι εύκολα από κεί και πέρα. Απλά να θυμάσαι. Όποια και αν είναι η ζωή σου, το ιστολόγιο αυτό ξεκίνησε με μία ευχή (http://dimitrelim.blogspot.com/2007/03/blog-post.html) και αυτή διέπει όλα όσα υπάρχουν και όλα όσα κινούνται. Μην ξεχνάς να είσαι ήπιος / α με τον εαυτό σου αλλά παράλληλα μην ξεχνάς να αμφιβάλλεις... Μην κοιτάς απλά τον καθρεύτη. Ρώτησέ τον αν αυτό που βλέπεις είναι αληθινό...

Before sunrise drinks... Before sunrise hangover..

**

Χρώματα της ανατολής και της δύσης, τα έκλεισα όλα μέσα σε μια γουλιά. Καλό καλοκαίρι και φέτος από το καζάνι που βράζει...

*

The Barefoot Diva

*
*

"The Portuguese term saudade is complex and infamously difficult to translate, related to homesickness, nostalgia, longing, sadness, and regret."

*

- Wikipedia

*
It needs a lot of courage, luck, faith to your destiny in order to build a heaven on your own. The most important thing is to begin from a land of no tomorrow and become a "diva" of the whole world, without forgetting the place where you come from, the land where your feet first walken on. All of these years Cesaria's feet have walked the whole world. Totally bare, full of experiences.

*

Foreign Lands' Lights

**

Χαρά χαρά.
Δε μας νοιάζει
τι θ' αφήσει το φιλί μας
μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.
Αγγίξαμε
το μέγα άσκοπο
που δε ζητά το σκοπό του.
Ο Θεός
πραγματοποιεί τον εαυτό του
στο φιλί μας.
Περήφανοι εκτελούμε
την εντολή του απείρου.
'Ενα μικρό παράθυρο
βλέπει τον κόσμο.
'Ενα σπουργίτι λέει
τον ουρανό.
Σώπα.
Στην κόγχη των χειλιών μας
εδρεύει το απόλυτο.
Σωπαίνουμε κι ακούμε
μες στο γαλάζιο βράδι
την ανάσα της θάλασσας
καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου
που δε μπορεί να χωρέσει
την ευτυχία του.
'Ενα άστρο έπεσε.
Είδες;
Σιωπή.
Κλείσε τα μάτια.
*

-Γιάννης Ρίτσος, ''Εαρινή Συμφωνία''