*
*
Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που ‘ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει
*
Όταν με φτιάξει το κρασί
το κέφι όταν σκορπιέται
ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
κι αυτός να μη μιλιέται
*
Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
γίνεται μόνος δυο φορές
και σκύβει το κεφάλι
*
- Λάζαρος Ανδρέου
2 σχόλια:
"Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα...
...αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών...
Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ'το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή
Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτε
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι'αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε..."
αφήγηση
Γιώργος Σεφέρης
x
(και να'μαστε πάλι στην αρχή..)
Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί
μα κάποιοι σέρνουμε μια πέτρα απ' άκρη σ' άκρη, δεμένη μ' ένα κοντό σκοινί απ'τα παλιά τα τρίχινα αυτά που σε πονάνε στο δέρμα. Μόνοι είμαστε και δεν είμαστε- τόσοι που έχουμε γίνει σε τούτο το ντουνιά...
Δημοσίευση σχολίου