Μυτιληνιά Χαραυγή, Λύρα, Αϊβαλί

****

Η καρδιά μου ανήκει στη Μυτιλήνη, η ψυχή μου ανήκει στην Κρήτη μα ο νούς μου ανήκει στο Αϊβαλί...

Κεραμικά στην Αγιάσο

**

Οι ελιές, η σπείρα, τα ρόδια, τα λουλούδια, οι κοτούλες, ο Θεόφιλος, όλα τα στοιχεία φιλοσοφικά και μή, ανθρώπινα και καθημερινά, είναι συγχενευμένα μέσα σε αυτό το χρωματικό οργασμό. Η παράδοση παραμένει πάντα προχωρημένη, αρκεί να την πιστέψεις και να την ακολουθήσεις.

Περιβάλλον... Μια απλή Μόδα ή κάτι που μας αφορά όλους;

**
3ο Βραβείο Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας στον Φωτογραφικό Διαγωνισμό του Π.Ο.Χ. «Καταναλωτές και Περιβάλλον 2008»
*

*
Έπαινος Έγχρωμης Φωτογραφίας στον Φωτογραφικό Διαγωνισμό του Π.Ο.Χ. «Καταναλωτές και Περιβάλλον 2008»
*

*

*

Διάφανη Αγάπη...

*

*

Μία μέρα, μία στιγμή, μία μόνο στιγμή, λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να χαρακτούν οι λέξεις... και μετά μια αιωνιότητα, όσο διαρκούν τα όνειρα...

Διάλογος Με Τον Ουρανό...

*

*
Ως την αυγή εμιλούσανε, ως την αυγή εκλαίγα
κι ως την αυγή τα πάθη τως και πόνους τως ελέγα.
Ήστραψεν η ανατολή κι εβρόντηξεν η δύση
όντε τα χείλη του ήνοιξε για ν' αποχαιρετήσει.
*
Κι ένα μεγάλο θαύμασμα στο παραθύρι εγίνη,
οι πέτρες και τα σίδερα κλαίσι την ώρα εκείνη.
Εμίσεψ' ο Ρωτόκριτος και βιάζει τον η ώρα,
μ' ένα πρικύ αναστεναγμό που σείστηκεν η χώρα.
*
Τα βάσανά του τα πολλά στα δάση τα εδηγάτο
και το λαγκάδι και βουνί συχνιά του πιλογάτο.
Ουρανέ ρίξε φωτιά ο κόσμος ν' αναλάβει
κι όλοι ας λαβού κι όλοι ας καού κι η Αρετή μη λάβει.
*
Στην άδικη απόφαση που δόθηκε σε 'μένα,
ν' απαρνηθώ τον τόπο μου, να περπατώ στα ξένα.
Άστρη μην το βαστάξετε, ήλιε σημάδι δείξε
και σ' έτοιου αφέντη αλύπητου αστροπελέκι ρίξε.
*

- Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος

Χαραμίδα...

*

*
Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παληκαριών και της αγάπης
*
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
*
Γη του ξεραμένου λιβαδιού
γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του λίβα, τ' άδικου χαμού
τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων
*
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
*
Γη των κοριτσιών που γελούν
γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού
Λέσβος (αντί Κύπρος) της αγάπης και του ονείρου
*
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
*

- Λεωνίδας Μαλένης

Μοναξιά - Μόνη Αξία...

*

*
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
*
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
*
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
*

- Γιάννης Καλαμίτσης

Χίλια Μύρια Χρώματα...

*

*

Μια μέρα η αυτού μεγαλειότης, ο εαυτός μας, πρέπει να βγει από την αίθουσα του θρόνου και μαζί με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, να αποφασίσει για τη ζωή του…

*

- Από το ομώνυμο βιβλίο ¨Η Αίθουσα Του Θρόνου" του Τάσου Αθανασιάδη

Η Καρδιά του Λιονταριού...

*

*
Γερός ορθόκορμος, ντελής, ψυχή, καρδιά μεγάλη.
Άπονος και δουλευταράς, αλήτης γλεντοκόπος.
Παλικαράς, ελεύθερος, δίκαιος χωρίς πατρίδα.
Με τη ζωή αγαπητικός κι αδείλιαστος στο Χάρο.
*
Λιοντάρια, χιόνια, Όλυμπους, λύκους, κομιτατζήδες,
λιγνίτες και Αγιά Σοφιά, γυναίκες και πατρίδες,
αυτός όλα τα χόρευε, τα πίστευε τα ζούσε.
Τα 'τρωγε τα 'κανε χορό, ποτό και τα γλεντούσε.
*

- Κώστας Μουντάκης

Ο κόκκος και η σωρός...

*

*

Φωτογραφία από λατομείο
*

Ένας σωρός άμμου αποτελείται από μεγάλο αριθμό κόκκων άμμου. Αν αφαιρέσουμε έναν κόκκο ο σωρός θα παραμείνει σωρός. Αν συνεχίσουμε να αφαιρούμε κόκκους άμμου κάποια στιγμή ο σωρός θα αποτελείται από έναν μόνο κόκκο άμμου. Αν σκεφτούμε την μεγαλοσύνη αυτού του σύμπαντος θα συνειδητοποιήσουμε αμέσως ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά ένας κόκκος άμμου.

Ιθάκη...

*

*
Φωτογραφία από ελικόπτερο με τα Φλαμίνγκος πάνω από τον Κόλπο της Καλλονής
*
Ωρέ ξενιτεμένα μου πουλιά, πο πο,
στο κόσμο σκορπισμένα.
*
Η ξενιτιά σας χαίρεται, πο πο,
τα νιάτα τα γραμμένα.
*
Χωρίς γυναίκα και παιδιά, πο πο,
χωρίς γονιούς κοντά σας.
*
Ανάθεμά σε ξενιτιά, πο πο,
εσύ και τα φλουριά σου.
*
Μας πήρες τα παιδάκια μας, μωρέ,
και τα κρατάς κοντά σου.
*

- Παραδοσιακό

Το Κορίτσι του Λισβορίου...

*

*

Εκεί που ακόμα οι πόρτες είναι γαλάζιες, στο χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, εκεί που ακόμα τα σπίτια είναι λευκά, εκεί που η αρχιτεκτονική είναι απλή, ζεστή και τόσο ανθρώπινη, εκεί που το κλήμα φυτρώνει ακόμα στις αυλές και χαρίζει την σκιά του, εκεί που η ψυχή ακόμα παραμένει αγνή, ο νους καθαρός βαθύτατα φιλοσοφημένος, εκεί που ο χρόνος κυλάει σαν νερό σε αυλάκι γεμάτος δροσιά, εκεί που το μεράκι είναι η απόλυτη αρχή και γύρω από αυτό η αγάπη για τα πάντα, εκεί στο χωριό είναι η πατρίδα των ψυχών μας...